البته شیوع سایدگی در مفصل شانه در مقایسه با مفاصل دیگری مانند زانو یا ستون فقرات بسیار کمتر است . ساییدگی بیماریست که در طول زمان و بتدریج بروز پیدا میکند و در اثر فشار های مداوم بر روی مفصل ، بتدریج بافت غضروفی مفصل دچار اسیب شده و فضای مفصلی نازک تر و نازک تر میشود و در نهایت بافت زیر غضروف که محتوی گیرنده های درد زیادی هست در معرض اسیب و فشار قرار گرفته و درد های مفصلی پدیدار میشوند.
علایم : شامل کاهش دامنه حرکتی مفصل، به گونه ای که فرد دیگر براحتی قادر نخواهد بود دست خود را بالا و یا پشت سر ببرد و این حرکات توام با درد و صدای مالش سطوح مفصلی (crepitation) بر یکدیگر خواهد بود.
تشخیص: در قدم اول معاینات فیزیکی و پس از ان استفاده از روش های تصویر برداری مانند رادیوگرافی ساده از مفصل شانه میتوانند ما را در تشخیص بیماری کمک کنند
درمان:
- دارو های ضد التهاب یا داروهای مالشی میتوانند در کنترل و کاهش درد کمک کننده باشند و یا داروهایی که در چرخه درد تاثیر گذارند مانند داروهای SSRI و anticonvulsants و...
- انجام حرکات ورزشی خاص که فشار کمتری بر مفصل وارد میکنند (isometric exercise) در راستای تقویت عضلات کمربند شانه ای ، نیز حرکات کششی میتوانند نقش بسزایی در کنترل بیماری داشته باشند.
- تغییر شیوه زندگی و پرهیز از فعالیت های منجر به فشار بر مفصل شانه.
- مدالیته های فیزیوتراپی نیز میتوانند بخشی از درمان باشند.
- درمانهای مداخله ای درد (Interventional pain management ) در مواردی که مراحل قبلی نتوانند در کنترل درد موثر واقع شوند ممکن است در نظر گرفته شوند. روش هایی مانند تزریق های داخل مفصلی ( استرویید یا اوزون) ، بلاک عصب suprsacapular بوسیله تزریق استرویید یا امواج رادیوفرکوئنسی ( radiofrequency)
- در موارد بسیار شدید ممکن است عمل جراحی و تعویض مفصل از گزینه های در مانی باشد.
نویسنده: دکتر حسین ارجمند