بیماری دوران میانسالی وسالمندیست و بروز ان تدریجی و بدنبال فشارهای طولانی مدت بر ستون مهره ها ، در طول سالها رخ میدهد . در واقع بدنبال فشار های مداوم، بدن بصورت خودکار در جهت مقابله با این فشارها اقدام به ساخت و ساز بیشتر در بافتهای استخوانی و نرم اطراف ستون مهره ها میزند، نیز دیسک های بین مهره ای اب خود را از دست داده و دچار چروکیدگی میشوند و بدنبال ان مهره ها به هم نزدیک تر میشوند .
مجموعه رخدادهای مذکور منجر به تنگ شدن فضای کانال نخاعی و سوراخهای دو سوی ان که محل عبور ریشه های عصبی هستند میشود. تنگ شدن فضا باعث فشار بر اعصاب و اختلال در عملکرد انها میشود و در نهایت علایم تنگی کانال مانند بی حسی، گزگز و مورمور در اندامها ، ضعف و ناتوانی در عضلات و در موارد شدید تحلیل عضلات و بروز علایم ادراری رخ میدهند.این علایم معمولا در حالت استراحت کاهش میابند و هنگام راه رفتن شدید میشوند، به گونه ای که فرد مجبور به نشستن برای تجدید قوا و کاهش علایم میشود .خم شدن به جلو بدلیل افزایش قطر کانال نخاعی باعث کاهش علایم میگردد به همین دلیل این بیماران اغلب وضعیتی خمیده به خود میگیرند. در این بیماران ممکن است کمر درد جزو علایم باشد یا نباشد.
تشخیص : در کنار علایم و نشانه های بیماری و یافته های معاینه فیزیکی ، تصویر برداری از ستون مهره ها مانند MRI برای بررسی بهتر سطوح درگیر وشدت درگیری نیز ممکن است در نظر گرفته شوند.
نیز انجام تست نوار عصب و عضله جهت بررسی ریشه های عصبی درگیر میتواند کمک کننده باشد.
درمان: بسته به شدت و ضعف علام درمانهای مختلفی ممکن است در نظر گرفته شوند مانند:
- اصلاح شیوه زندگی در راستای کاهش فشار بر ستون مهره ها
- استفاده از داروها ی ضدالتهاب و ضد تشنج مانند گاباپنتین و ...
- فیزیوتراپی و انجام ورزش های خاص
- درمانهای مداخله ای ستون فقرات مانند : تزریق های اپیدورال (epidural injection) یا تزریق مفاصل بین مهرهای فاست (facet).
- جراحی در موارد شدید ممکن است از گزینه های درمان باشد.
نویسنده : دکتر حسین ارجمند