همانگونه که از نام این پروسیجر بر میاید به معنا ی تزریق دارو در فضای اپیدورال یا فضایی که روی دورا (اطراف کانال نخاعی) قرار گرفته است میباشد . این فضا از بالا تا سوراخ ماگنوم و از پایین تا نزدیکی انتهای ساکروم قرار دارد و گرداگرد کانال نخاعی را در بر گرفته است. این فضا ریشه های عصبی را نیز در میگیرد.
فضای اپیدورال فضایی اکنده از چربی و عروق خونیست و قابلیت افزایش حجم را دارد .
در بیماریهای مختلفی که در انها به هر دلیلی ریشه های عصبی تحت فشار قرار گرفته اند مانند: فتق دیسک، تنگی کانال نخاعی، چسبندگی های ناشی از عمل های پیشین و ... میتوان باتزریق استرویید یا دیگر داروها در اطراف ریشه عصبی درگیر التهاب و درد ناشی از فشار را کنترل و درمان کرد. نیز در کنترل درد در محدوده های عصبی مربوط به هر یک از ریشه های عصبی میتوان با تزریق دارو یا بکارگیری امواج رادیوفرکوئنسی درد مربوط به ان ناحیه را کنترل کرد یا به عبارت دیگر ان ریشه عصبی را بلاک کرد(root block). برای مثال کنترل و درمان دردهای دیسکوژنیک (Internal disc disruption) یا کنترل درد در حین عمل جراحی یا درد های ناشی از بدخیمی و ...
انواع تزریق های اپیدورال :
Inter laminar:محل ورود سوزن از بین لامینای دو مهره همسایه است و در واقع بخش پشتی فضای اپیدورال هدف قرار میگیرد. در این روش نمیتوان بصورت اختصاصی یک ریشه عصبی را هدف گرفت و همزمان با توجه به میزان دارو و حجم مورد استفاده چند سطح بلاک میشوند.
Transforaminal::در این روش میتوان ریشه های عصبی را اختصاصی تر هدف گرفت و به این ترتیب کاربرد تشخیصی نیز خواهد داشت، برای یافتن ریشه درگیر و تصمیم گیریهای بعدی.نیز بیش از دیگر روش ها دارو در بخش جلویی فضای اپیدورال پخش میشود.
caudal: محل ورود سوزن از ساکرال هیاتوس خواهد بود (sacral hiatus) و باز هم مانند اینترلامینار، بلاک اختصاصی صورت نمیپذیرد و همزمان چند ریشه عصبی هدف قرار میگیرند. این نوع تزریق اپیدورال تنها در درمان مشکلات سطوح پایینی کمر کاربرد دارد و
چگونگی انجام تزریق اپیدورال : بدلیل اهمیت رعایت شرایط استریلیتی و حساسیت کار باتوجه به اسیب پذیر بودن ریشه های عصبی و نزدیکی به نخاع ، این روش درمانی در بیمارستان یا مراکز مجهز به امکانات لازم و زیر گاید فلوروسکوپ انجام میشود.
یک هفته پیش از درمان بیمار باید داروهایی را که در انعقاد خون تداخل ایجاد میکنند قطع کند. (مانند اسپرین)
این روش نیاز به بیهوشی عمومی ندارد و تنها با بیحسی موضعی انجام میشود. البته در شرایط خاص ممکن است لازم به استفاده از داروی درون وریدی برای sedation باشد.
پس از انجام کار بیمار چند ساعت تحت نظر گرفته شده و سپس مرخص میشود.
باید توجه داشت که با توجه به طول اثر این روش درمانی ممکن است نیاز به تکرار داشته باشد. میتوان این درمان را در یک سطح تا سه بار در سال تکرار کرد.
نویسنده: دکتر حسین ارجمند